XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Izen xarmanta dela entzuna naiz, ederra. Baina nik lehenago ez nuen horrela uste.
Akats handia zuen, maite ez nuen zerbait. Konparazio batekin esplikatuko dut.
Demagun Garazi, nire lagun bihotzekoa. Etxean, aitak Garazi, eta amak Garazi, baita Garazi deitu ere Eider haren ahizpa zaharrenak. Ikastolan ere Garazi zaio, eta berdin gainerako leku guztietan.
Jakina, ene lagunak ez du merezimendu handirik.
Haren izenak ez du balio aho-korapilorik, ez hitz-jokorik egiteko.
Garazik ez du sekula ere entzun
Eta izengoitiak? Sekula akitzen ez den soka!
Aitak
Eta koleran baldin bada, aldiz,
Amarendako ere,
Mikeltxo anaia gazteenak berak ere, haserretzen garenean, aise botatzen dit:
Bazen, dena dela, beste izengoiti bat, gainerakoek baino gehiago amorrarazten ninduena: